Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) gelişim düzeyine uygun olmayan aşırı hareketlilik, dikkati sürdürmede güçlük ve yetersiz dürtü kontrolü gibi temel belirtilerin gözlendiği bir bozukluktur (McCracken 2000). Günümüzde DEHB’nin oluş nedeni aslında tam olarak aydınlatılmamış olmasına karşın, biyolojik ve çevresel etmenlerin rol oynadığı ile ilgili fikirler ortaktır. Aynı zamanda aile yaşantısı, eğitim ve öğretim ortamında yaşanılan psikososyal etmenlerin de bunu etkiliyor olduğu da bilinmektedir. Aileden gelen kalıtımsal birtakım etmenler de aslında buna neden oluşturabiliyor.
Öncelikle DEHB’nin belirtilerine kısaca değinecek olursak; -Dikkatsizlik
-Çabuk Sıkılma
-Sabit Duramama
-Kurallara Uymama
-Söz Kesme
-Dürtüsellik
-Rahatsız Edici Olma
-Saldırganlık gibi başlıklar altında toplayabiliriz.
Özgül öğrenme güçlüğü olmasa bile akademik ve iş başarımları düşüktür. Öte yandan yaşıtları tarafından reddedilme, kaza sonucu yaralanma aşırı hareketlilik ya da dürtüselliğe bağlı olarak ortaya çıkar. Engellenme eşiğinin düşün olması, sinirlilik ya da duygudurum dalgalanması da tanıyı destekleyen özellikler arasında yer alır. DEHB’ye özgü fiziksel bir özellik yoktur.
Yapılan çalışmalar DEHB’li çocukların daha sorunlu anne-baba/çocuk ilişkilerine ve daha düşük aile desteğine sahip olduklarını, çocukluk çağı travmalarına ve anne-baba kayıp veya ayrılıklarına daha fazla maruz kaldıklarını ortaya koymuştur (Eng W, Heimberg RG 2001, Sroufe LA 1997). DEHB’de kalıtım oranının %55-92 arasında değiştiği ileri sürülmektedir (Cantwell 1996). Faraone ve arkadaşlarının (1992) çalışmasında kalıtım riski ailenin kadın üyeleri için daha yüksek oranda bulunmuştur.