Çocuklukla erişkinlik arasındaki dönem gençlik çağı olarak adlandırılmaktadır. Bedensel, duygusal ve toplumsal gelişim ve değişimin yaşandığı bu dönem, araştırmacılara göre farklılık gösterse de UNESCO bu çağı 12-24 yaş aralığı olarak kabul etmiştir. Ön ergenlik adı verilen dönem 12-14 yaş arasında görülen hızlı gelişen fiziksel ve davranışsal değişikliklerin olduğu bir dönemdir. Ergenlik dönemi birey için baş etmesi oldukça zor bir evredir çünkü ergenlik döneminde birey değişen beden, duygu ve davranışlarını kabullenmekte zorlanır. Bu dönemde birey içine kapanır, çocukluk dönemindeki fikir ve alışkanlıkların kendisi için yeterli olmadığını fark eder. Eski fikir ve alışkanlıkların yerlerine yenisinin kazanılması sonucunda duygusal gerginlik ortaya çıkar. Ergen öfke, korku, kıskançlık gibi duyguları kontrol altında tutmak ister. Bu dönemdeki birey öfkesini sağlıklı bir şekilde ifade etmekte problemler yaşayabilir. Anne ve babasının etkisinden çıkıp örnek alabileceği modeller arar. Yani birey bu dönemde yeni bir kimlik arayışındadır. Bu karmaşık süreç ergen için yorucudur bu sebeple daha hassas olabileceği bu dönemde öz-yeterlik algısı ile ilgili problemler yaşayabilir. Öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin ergenliğin getirdiği zorluklardan etkilenmesi normal gelişim gösteren akranlarına göre daha fazla önem taşımaktadır. Bunun sebebi gelişimleri yavaş olan bu gençlerin duygusal olgunluk, bilişsel farkındalık veya bilgiyi işleme ve karar verme süreçlerinin geç oluşması gibi yetersizlikler olabilmektedir. Örneğin bu bireyler kendisine kötü niyetli yaklaşan insanları fark edemeyebilirler. Arkadaşlık kurmada sorun yaşayabilirler. Arkadaş gruplarında yer almak yerine uygun olmayan ve tutarsız davranışlarla gruplara katılmayı deneyebilirler.