Dislektik çocuklar kendilerinden beklenilen hedeflere ve becerilere akranları ile aynı zamanda ulaşmakta sorun yaşarlar. Bu durum hayal kırıklığına sebep olurken çevrelerinden gelen olumsuz tepkiler de öfke ve kızgınlık duygularını yaşamalarına sebep olabilir. Akademik başarısızlığın ve öğrenme sürecinin karmaşıklaşmasıyla öfkenin arttığı ve bu öfkenin sınıf arkadaşlarına yöneltildiği gözlemlemiştir. Ev ortamında ise kızgınlıklarını ebeveynlerine karşı yöneltmeleri söz konusudur. Özellikle anneler öfke patlamalarına daha sık tanık olurlar. Başarısız olacaklarına ve yapamayacaklarına dair düşünceleri çocukların endişe duymasına yol açar. Duydukları endişeden dolayı verilen görevden ve sorumluluklardan kaçınmaya başlarlar.