Tıp, psikoloji ve eğitim gibi çeşitli alanlardaki profesyoneller arasında öğrenme güçlüğünün tanımı konusunda tartışmalar sürmektedir. Öğrenme güçlüğü, bireyin zihinsel geriliği olmamasına rağmen akademik olarak gerilik yaşamasıdır. Öğrenme güçlüğü açık olmayan psikolojik ve nörolojik etmenler sonucu çocuğun akademik alanlarda, dilde, zihinsel süreçlerde ve motor gelişim düzeylerinde normal gelişiminin gerisinde kalmasıdır. Özel öğrenme güçlüğünde okuma yazma gibi becerilerin yanında ince motor beceriler, denge ve motor-koordinasyonla ilgili çeşitli sorunlar ortaya çıkabilmektedir. Özel öğrenme güçlüğü olan bireyler el tercihinde gecikir ve iki ellerini karışık olarak kullanırlar. Yapboz, küpler, lego gibi oyuncaklarla oynamada zorlanırlar. Kalemi hatalı tutar, şekillerin çizimine yanlış yönden başlar, geometrik şekilleri modelden bakarak kopya etmede güçlük yaşarlar. Bunlar gibi ince motor becerilerin yanı sıra kaba motor becerilerde ve koordinasyonda da sorunlar yaşarlar. Örneğin; ritmik hareket etmek, el çırpmak, merdiven inip-çıkmak, sek sek oynamak, zıplamak, top atmak-yakalamak, ip atlamak ve bisiklet sürmek vb. Bu bireylerin kazalara yatkın ve sakar oldukları görülür. El yazıları genellikle bozuktur. Sağ ve solu karıştırırlar. Ayakkabı ve kravat bağlama, küçük yaşlarda düğme ilikleme ve yardımsız giyinme gibi becerilerde zorlanırlar.